आधार तिमी नै

मेरो लागि जिउनुको आधार तिमी नै
भन्नुपर्दा मेरो जिबनको सार तिमी नै

म सँग निकै निकट छै तिमी
मेरो हेरक सोच अनि बिचार तिमी नै

दुखका तालहरुमा दुब्दा कहिलेकाहि
आशारुपी त्यो अदभुत किनार तीमी नै

तिमी मै हास्छु, खेल्छु अनि रम्छु आजकल,
मरो लागि त एउटा पुर्ण संसार तिमी नै

बैशाख १२

सुख दुखमा मलाई उनको सदा साथ थियो
जिन्दगीका प्रत्येक खुसीमा उनको हात थियो

निकै सुन्दर थियो संसार हाम्रो मायाको,
जहाँ रमाइलो भविष्यको मिठो मिठो बात थियो

हाम्रो खुसी सदाको लागि रहन सकेन, उनलाई
टिपी लग्यो दैबले समय बैशाख १२ को कालो रात थियो

जब सुने उनी धरहरा वरपर कतै परिन भन्ने,
आत्तिएर म जादा त्यहाँ लासहरुको ठुलो खात थियो

डराई डराई खोज्न थाले उनलाई म रोकियो मेरो धडकन,
जब एउटा हात देखे त्यहाँ हाम्रो मायाको औठी सौगात थियो

झम्टिएर उनको लासलाई रोइरहे म, त्यही नै उनीसँगको
मेो अन्तिम साथ थियो

केही पलमै मो सबै सपना चक्नाचुर भए,
त्यसदिन दैबले मलाई दिएको ठुलो घात थियो

काले

  उनी मलाई काले भन्छिन, अनी म भन्छु

हेर त्यो शितल रात कालो छन

मेहेनिती किसानको हात कालो छन,

उब्जाउशिल त्यो माटो कालो छन

याद गर्नु तिमी हिडने बाटो कालो छन,

तिमीले पुज्ने शिबलिङ्ग, गोकुलका प्यारा कालो छन

विष्णुका रुप शालिग्राम ति ढुङ्ग सारा कालो छन,

विर्सियौ तिम्रो ती सुन्दर केस कालो छन

अझ यो संसार हेर्ने आखाको नानी बिशेष कालो छन,

अनी उनी हास्दै भन्छिन "गोरे सुन चोर, काले मुन चोर"😂

   

अङगमाथी मेरो अङग भयो

अदभुत त्यो पल जब उनको अङगमाथी मेरो अङग भयो,
लाग्यो मेरो कयौ वर्षदेखिको एकाग्रता आज अचानक भङग भयो,

 दुवै एक किसिमको डरमा थियौ, अनुहारमा के होला कस्तो होला,
भन्ने त्रासले रातो निलो रङग भयो ,

उनी आफनो तर्फबाट पुरा तयारिमा म पनि के कम थिए र,
दुबैको बिचमा एक बिशाल जङग भयो

कुनै शब्द छैन त्यो पलको वर्णनको लागि सम्झदा पनि
मनै सिरीङग हुन्छ के के हो के के उनी सङग भयो

श्वास चले सम्म

हर साझ बिहान तिमीलाई हेरिरहु म श्वास चले सम्म,
मायाका शब्दहरु तिम्रालागि केरिरहु म श्वास चले सम्म

प्रत्येक पल छुट्ट्र मायाको महसुस  गर्नेछौ,
पल पलमा नयाँ नयाँ मायाको स्वरुप फेरिरहु म श्वास चले सम्म

बन्धन छ अटुट मेरो मायाको तिम्रो लागि,
 त्यहि बन्धनले सदा अगालोमा बेरिरहु म श्वास चले सम्म ,

तिम्रो मुहारमा मुस्कान म टुटन नदिउ
हरपल हासो खुसि आनि मायाले तिमीलाई घेरीरहु म श्वास चले सम्म

नानु

हजुरबाबा अनि चकलेट

धमिला आखाँहरु, हिड्न खोज्ने तर लडबढाउने पाइलाहरु, फुलेका दारी जुगाँ, चाउरीएको गाला,केहीमात्र अशंरहेका दातका टुक्राहरु, कम सुन्ने तर सुन्न खोजने कानहरु, सबै कुरा बुझन खोज्ने मन,रोगहरु अनि समय समयमा खानुपर्ने औषधिका पोकाहरु । एकदिन म पनि यस्तै अवस्थाबाट गुज्रिन्छु मेरो बुढेसकालको अनुभव म मेरो हजुरबाबालाई हेरेर गर्न सक्छु त्यसैले उहाँले खोज्ने, साथ,सम्बाद, हासो मा केही समय बिताउदा म रमाउछु अनि उहाँ पनि ।

खल्तीबाट चक्लेट निकाल्दै हाजुरबाबाले चक्लेट मेरो हातमा राखीदिनु भयो । नातीनातीनालाई भुलाउने यही मिठाई दिएर त हो । हजुरबाबा भन्नु हुन्छ । यी चकलेटको स्वादमा आत्मियता, आर्शिवाद,माया,साथ अनि आफनोपन मिसीएको छ । चकलेट खाएपछि भन्नु हुन्छ खोल पनि खायौ कया ? जतापायो उतै फोहोर गर्छन भनेर होला खोल चाही उहाँलाई नै बुझाउनु पर्छ ।

धेरै वर्ष भयो यसरी चकलेट दिन लाग्नु भएको । मलाई मात्र होइन घरमा आउने जो कोही, चीनेको, नचिनेको, बुटुवा,व्यापारी,आफन्त,ठुला,साना सबैको स्वागत चकलेट बाटै गर्नुहुन्छ । उहाँको खल्तीभरी हुन्छन चकलेट । भिस हो राम्रो गर्च , ८५ वर्षको उमेरमा पनि उहाँ रोग देखी टाढा हुनुहुन्छ उहाँले औषधी खाएको विरलै थाहापाएको छु । पातीको पात, निमको पात, बोदो,घोटाप्रे चाही निकै खानुहुन्छ , सायद यही नै हो की उहाँको स्वस्थ हुनुको रहस्य मलाई पनि दिनु हुन्छ खान तर मेरो घाँटी त्यी पाताहरु निल्न निकै कठिन मान्छ ,कसरी खान सक्नु हुन्छ ।  पानी , पानी नियमित पिउनु पर्छ भन्नुहुन्छ । पानी धेरै पिए पिसाव मात्र लाग्छ म चाही अली कमै नै पानी पिउछु ।
मलाई चकलेट दिइ आफु भने सुर्ति मुखमा हाल्दै सुर्तिको स्वाद लिनु हुन्छ , म हजुरबाबालई जिस्काउदै भन्छु मलाई भिस दिएर आफु भने मीठो सुर्ति खानु हुन्छ । नाई म पनि सुर्ति खान्छु ।
मिठो छ भन्दैमा कसरी नातीलाई विष दिउ र मेरो पो बानी प¥यो । सुर्ति छाडन कोसिस नगर्नुभाको पनि हैन , सुर्तिको संगत छाडन ल्वाड,सुकमेल पनि चवाउन थाल्नु भयो तर भनिन्छनी पहिलो माया निकै प्यारो हुन्छ । उहाँको माया पनि सुर्तिसगैको त्यस्तै निकै प्यारो ।

छीमेकी घरको सानो भाईको पनि बानी परेको छ मिठाइको । गेट बाहीर निस्कीयो कि त आइपुग्छ दौडदै, बा मिठाई भन्दै । हजुरबाबा पनि खल्तीमा हात हाल्दै दिन हुन्छ एउटा चकलेट । अच्ममको कुरा त यो छ कि राती सुत्दा पनि उहाँको मुखमा मिठाइ रहीरहन्छ । रातको २,३ बजे मिठाइको खोलको आवज आउनु सामान्य हो ।

सानै उमेरमा टुहुरो हुनुभएको आफनो दुखद सर्घषका कथाहरु समय समयमा सुनाउनुहुन्छ । मिठाईको स्वदमा म ति मीठा नमिठा कथाहरु सुनिरहन्छु ।  बाल्यकाल,टुहुरो, दिदिको माया, विवाह, घर, जग्गा, सन्तान, शिक्षा, छोरा छोरीको विवाह, अशं यी विभिन्न अवस्थाका आफनै मन छुने कथाहरु छन । घरमा आगलागी भएको, फेवातालको बाध गएको ४,५ वर्ष सम्म बाध नबन्दा अकंलले चामलको बोर्का कस्तो हुन्च भनी सोध्नु भको प्रसङ्ग निकै घतलाग्दो तरिकाले सुनाउनु हुन्छ । एउटा सानो विरुवा विशाल रुप लियो, हागाँहरु मजबुत भए , खडेरी, सुख्खा, हावा हुरी बीच लडदै आजको अवस्थामा आउदाको उहाँको कथामा कयौ दुख, सुखका कथाहरु लुकेका छन । यी कथाहरु कुनै उपन्यास भन्द कम छैनन । मार्मिक अनि यथार्थ ।

ठटटा गर्ने उहाँको शैली निकै रमाइलो लाग्छ ।
हजुरबाबा गुड नाइट
भेरी गुट, मकै भुट, फुल उठाई

कहिलेकाही विवाहको कुराले उहाँसँग जिस्कन रमाइलो लाग्छ । म सोध्छु हजुरले कति वर्षको उमेरमा विवाह गर्नु भएको ।
१६,१७ को उमेरमा हो ।
म चाही २५ पुगे मेरो त केही सुरसार नै छ्रैन । आफु भने २ पटक विवाह गर्ने नाती को एक पटक पनि होला जस्तो छैन ।
मेरो कुरा सुनेर हजुरबाबाट मेरो अकगणीतलाई सच्चाउदै भन्नुहुन्छ, दूई होइन ३ पटक हो विवाह भएको । तेस्रो पटक आक सग ।
ए अर्को पनि हुनुहुन्छ हजुरआमा म हास्छु । मुलको पानी र कुलकी छोरी याद राखनु भन्दै विह्ेको कुरा मजाक होइन भन्ने आभास दिलाउनु हुन्छ हजुरबाबा ।

मिठाइ सगै का मिठा गफ हजुरबाबा सँग

झरी अनि छाता

एउटा निकै प्रभावकारी बस्तु छाता । दुवै समय घाम होस या पानी छाताको महत्व बेग्लै । दुलाहलाई छाता, बटुवालाई छाता यता छाता उता छाता । जोडिलाई जोडने छाता एउटा छाता दुई व्यक्ति पानीवाट जोगिन, जोडिएका जोडिहरु ।

२०७५ साल असार १७ गते एउटा पार्सल बुझाउन पर्ने थियो । उहाँ कलंकीमा ठिक ११ः३० मा आउछु भन्नु भयो । जापन पुराउनु पर्ने थियो त्यो डकुमेन्ट । हिजो देखीको झरीले दिन निकै शितल बनाएको थियो भने बाटो कुनै रोपन बनाइएको खेत भन्दा कम थिएन । कोठामा भएको एउटा छाता कता परेछ कता । खोज्दा नपाएपछि उतै किनौला यदि पानी विदा भए झन किन्नै परेन । जुत्ता हुदैन आज चप्पल पडकाउदै हिडनु पर्छ भन्दै लागे कलंकी तिर । रुझदै रूझदै लागे पागा दोवाटो पानी परेकाले होला खासै भिड थिएन नत्र अन्य दिन बसमा बस्ने सिटको अभाव हुन्थ्यो । सबैको हातमा छाता मेरो हातमा मात्र नाई । बुल्खु झर्ने अगाडी आउनुहोस कन्डकटरको आवजले म अगाडि आए र बल्खुमा ओर्लिए । बल्खुमा झन पानी दर्किएर परयो । सबै छातामा थिए । छाता सबैसगँ थियो नाता कसैसँग थिएन । म रुझदै हिडन बाध्य थिए । बल्यकालको गित याद आयो पानी परयो असिना झर्यो, दाईको रुमाल भाउजुलाई मन परयो । बाटो भरी हिलो, हिलोले चप्पललाई चपक्क समाएको थियो कुनै प्रेमीले प्रेमीकालाई समाए सरी कुनै मुभिमा म भने भिलेन गरी हिलो र चप्पलको सम्बन्धको बिचमा उभिएको थिए भिलेन सरी । हिलो र चप्पललाई छुटाउने कोसिस गर्दा झण्डै म नलडेको । बसमा एउटा दाईको आडमा बसे मेरो भिजेको ज्याकेटले त्यो दाईको नभिजेको सर्टमा केही चिसो बनाइदियो , त्यो दाईको हातमा पनी छाता । पानी परेको दिन सायद छाता नलिइ हिडन नहुने थियो, डर पनि लाग्यो कतै यो समाजले मलाई नस्विकारने पो होनी । 

बस कलंकीमा रोकियो बसबाट झरने वितैकै त्यही बाटोमा एक व्यापारी दिदी छाता ओढी छाता नै बेच्दै हुनुहुन्थ्यो , यो दृश्य देखेर रमाइलो लाग्यो ।  हतार हतार दिदिको छातामा ओत लाग्दै भने दिदि छाता कसरी हो । ४२५ हो दिदिको जवाफ थियो । कति महङगो हो मेरो प्रतिउत्तर थियो । राम्रो छाता होनी भाई । मलाई छाता किन्नु थियो , उहाँलाई बेच्नु यदि छाता नकिने म खतरै रुझने थिए उहँले पनि छाता बेच्न नसके सायद कमाई नहुने थियो । मैले भने म त ३०० दिन्छु , दिदिले ३५०को माग गर्नु भयो । मैले अडकल गरे ३०० मा पक्कै पाइन्छ । त्यसैबखत दुई जना छाता किन्न आउनु भयो एउटा छाता ओढी २०,२१ बर्षका थिए होलान केटिहरु । दिदि यो छाता कति हो , यो प्रश्नमा उहाँको उत्तर थियो ४५० म हेर्दै थिए उहँको व्यापारको शैली । सबै वोलीको कुरा थियो उनीहरु भन्दै थिए दिदि ४०० मा दिनु न । ४०० त मेरै पर्छ नानी , राम्रो छाता हो । छाता खोलेर हेरी उनीहरुले रु ५०० दिए १०० रुपैया फिर्ता दिदै दिदिले भन्नु भयो नानी २५ रुपैयाको खुजुरा छ होला । नानीहरुले पनि २५ रुपैया दिदै छाता ओढेर लागे म बिजनेसको विद्यार्थी तर उहाँले सायद विजनेसका कुनै साध्य नपढे पनि समय, व्यक्ति , अवस्था अनुसार व्यापार गर्ने पढेका पुस्तकहरुमा पनि थिएनन ति कुराहरु । मैले रु३०० दिएर छाता लिए, भर्खरै ४२५ मा बेचेको तिमीलाई ३०० मै भैगो दिदिको मायाले भरिएको उत्तर । सोचे आज जे होस रु १२५ जोगाए । जोगाउन के जोगाउनु तिरनु पर्ने भए पो जोगिने नतिरकन कसरी जोगियो र म छाता ओढदै बाटो काददै थिए अनि सोचे  यो छाता त्यो दिदिले रु १०० मा किनेको भए नि साला म रु २०० ठगिए ।